خلوتیان ملکوت :

جوانمردان طریقت را گویند. حافظ گوید :

مست بگذشتی و از خلوتیان ملکوت  /  به تماشای تو آشوب قیامت برخواست

ظهور :

یعنی بروز و نمود چیزی. ظهور حق یعنی تجلی در اسماء و صفات و تعینات. زیرا موجودات مظاهر اویند و او در آنها خود را نموده است. ظهور را مراتبی است.

ظهور اول :

ظهور و تجلی اول ، تجلی علمی است به علم اجمالی.

ظهور ثانی :

تجلی ثانی است که مرتبۀ تفصیل و علم تفصیلی است.

ظهور ثالث :

تحقق و وجود صور روحانی و مجردات که به واسطۀ تجلی سوم صورت می بندد.

ظهور رابع :

وجود صور مثالی و عالم برزخ بین مجردات و جسمانیات است.

ظهور خامس :

ظهور و وجود صور جسمانی است.

ظهور ظلی :

وجود ذهنی که آن را ظهور ظلی هم گفته اند.

مشارق الفتح :

عبارت از تجلیات اسمائی و مفاتیح اسرار غیب و تجلیّات ذاتند. از آن جهت آن را مشارق الفتح گویند که مفاتیح اسرار غیبند.

خفی :

روح را به اعتبار آنکه حقیقت آن بر عارفان و غیر مخفی است خفی گویند. حق را نیز خفی گویند که «لا تدرکه الابصار و هو یدرک الابصار و هو اللطیف الخبیر.»

علم حقیقت :

عبارت از علم لدنی ربانی است.